Foto: HDwallpapers.nl
Gravity vertelt het verhaal van twee astronauten. De
angstige, serieuze Ryan Stone en de ontspannen Matt Kowalski. Stone is bezig
met het repareren van de Hubble telescoop terwijl Kowalski rustig rondzweeft
met zijn jet pack. Door de ontploffing van een Russische satelliet komt er
restafval vrij en vernietigen de brokstukken andere satellieten. Stone en
Kowalski raken los van hun space shuttle. Het contact met de
communicatiesatelliet wordt ook verbroken en de twee hebben alleen elkaar nog.
De kans op overleving lijkt minimaal.
Gravity is een oogverblindend spektakel. Dit komt
voornamelijk door mooie shots van de aarde en het gehele uitzicht vanuit de
ruimte. Het is puur genot voor het oog. Ook is het camerawerk op een goede
manier uitgevoerd. De ene scène wordt gefilmd op het gezicht van Sandra
Bullock, de ander wordt juist gefilmd vanuit haar ogen. Je kijkt tegen het
beslagen glas van Stone’s helm aan. Door de juiste manier van filmen voel je de
benauwdheid van de astronauten mee en krijg je het gevoel dat je zelf rondtolt
door de gewichtloosheid van de ruimte.
De film is daarnaast ook realistisch. Alles is tot in de
details uitgedacht door regisseur Alfonso Cuarón. Er wordt optimaal gebruik
gemaakt van de afwezigheid van geluid. Je hoort niets behalve het gepraat van
Stone en Kowalski met elkaar of het geluid van de radio. Als het restafval een
enorme satelliet raakt, hoor je niets. Op sommige momenten wordt de film zelfs
griezelig doordat er geen geluid is.
Gravity is een van de weinige films waarin 3D een echte
toegevoegde waarde heeft. Bij veel films schrik je af en toe omdat iets naar je toegevlogen komt, maar het
is eerder irritant dan een visuele must. Bij deze film is de 3D een van de
elementen die alles zo spectaculair maken. Het overheerst niet, maar komt juist
op de goede momenten. De tranen van Stone zweven langzaam naar je toe, evenals
een klein vlammetje dat ontstaan is door
kortsluiting. Maar zo makkelijk kom je er niet vanaf. De stukken puin die met
een enorme snelheid door de ruimte vliegen, komen letterlijk in je gezicht. Je
wordt er net zo angstig door als Stone, omdat het restafval je om je oren vliegt. Er is geen film die
beter gebruik maakt van 3D dan Gravity.
Toch heeft ook deze prachtfilm een minpuntje. Het privéleven
van Stone was totaal overbodig. Haar overleden dochtertje en haar verdriet
daarover hadden niets toe te voegen aan het verhaal zelf. Het verklaarde niets
in het karakter van Stone, omdat we haar niet leerden kennen. Er was ook geen
noodzaak aan het karakter of het leven van Stone. We kregen immers de
achtergrond van Kowalski ook niet te weten. Gravity had een flinterdunne verhaallijn en dat moet
ook zo blijven, dus een klein beetje drama was al teveel. De kijker had allang
geluk dat Stone en Kowalski niet de liefde aan elkaar verklaarden, want ook dat
had niets toegevoegd aan de genialiteit van Gravity.
Door: Sanne Verstraeten
Door: Sanne Verstraeten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten